|
|
|
Βιώματα Ειρήνης |
Στο Dolisie του Congo ο πόλεμος του ΄97 έχει αφήσει παντού τα ίχνη του.
Αναπηρίες στους ανθρώπους (πολλοί κυκλοφορούν με καρότσια ή πατερίτσες), αναπηρίες και στα σπίτια που τα μισά περίπου είναι χωρίς στέγη. Ένας πόλεμος μεταξύ πρώην προέδρων, για την εξουσία και την νομή του φυσικού πλούτου της χώρας, που την μοιράζονται με τους πρώην αποικιοκράτες (ο χαμένος πρόεδρος είναι από το Dolicie). |
|
|
|
|
|
|
Την ειρηνική πόλη του Dolicie περιβάλλουν δασωμένα υψίπεδα με τεράστια δέντρα που το ξύλο τους ταξιδεύει σε όλον τον κόσμο για να γίνονται όμορφα πατώματα και κουφώματα που βλέπουμε γύρω μας ακόμη και σε ελληνικά σπίτια.
Η Αγία Ειρήνη ευλογεί τους πιστούς της ενορίας της και το μικρό ποίμνιο που συνάντησα πέρυσι, όταν πρωτοήλθα στην πόλη , συνεχώς αυξάνει.
Ο νοικιασμένος χώρος, όπου τελούνται οι ακολουθίες γεμίζει σχεδόν στον όρθρο, στον εσπερινό και στο μεγάλο απόδειπνο καθημερινά. Οι αναγνώστες, η μικρή χορωδία, τα παιδιά του ιερού, όλοι με τάξη και ιεροπρέπεια ακολουθούν το παράδειγμα του απλού και ευλαβούς ιερέως. Αρκετοί κατηχούμενοι ετοιμάζονται να βαπτισθούν. Έτσι με την βοήθεια του Θεού μαζί με τον π.Λαυρέντιο βαπτίσαμε δύο φορές (τον Φεβρουάριο και τον Απρίλιο) από δεκαπέντε κάθε φορά πιστούς μεγάλους και μικρούς.
Η βάπτιση έγινε στον ποταμό Lubomo που περνά κοντά στην πόλη, σχετικά μικρός αλλά με πολύ νερό. Η προετοιμασία ήταν γρήγορη: μια σανίδα σε δυο πασσάλους μπηγμένους στο ποτάμι, ένα άνοιγμα στην πλούσια βλάστηση της όχθης, η εικόνα της βαπτίσεως επάνω σε ένα νεαρό φοίνικα και το τραπέζι με το κόκκινο κάλυμμα , το ιερό Ευαγγέλιο, το άγιο Μύρο , το λάδι , τα κεριά. Δεν ήρθαν όμως το ίδιο γρήγορα και οι κατηχούμενοι και έτσι ξεκίνησε το μυστήριο περασμένο μεσημέρι, με ζέστη, χωρίς καμιά σκιά να μας δροσίζει. Ο αισθητός ήλιος στον Ισημερινό το μεσημέρι, είναι πολύ σκληρός για τους αμαρτωλούς ιερείς.
Όλα τα απαλύνει όμως η χάρις και η ευλογία του Μυστηρίου.
|
|
|
|
|
|
|
Οι σταγόνες του ιδρώτα λάμπουν όπως και οι σταγόνες του νερού της βαπτίσεως στο σώμα των πιστών. Το φως του Χριστού φωτίζει τα πάντα γύρω μας. Λάμπουν τα μαύρα πρόσωπα πιο πολύ από τα λευκά κεριά που κρατούν. Ο αρχαίκακος όφις εξορκίζεται, και την ώρα της βαπτίσεως τον έβλεπα να ξεπροβάλλει το κεφάλι του από το νερό, δέκα μέτρα μακρύτερα, νερόφιδο τώρα, κοιτάζοντας αυτούς που έχασε, αυτούς που αναδύονται από το νερό με την αρχαία λαμπρή στολή που με την βάπτιση μας χαρίζει ο Κύριος: το Φως Του το άρρητο.
Τα μάτια πλημμύρισαν φως, τα σώματα έλιωναν από την ζέστη, όπως άλλωστε και τα κεριά πριν καν τα λιώσει η φλόγα τους.
Ο μικρούλης Ιβάν, ο νεοφώτιστος έκλαιγε γοερά και δεν θα ησύχαζε, εάν δεν τον θήλαζε η μητέρα του αμέσως μετά το Ευαγγέλιο.
Με νάματα πνευματικά θηλάζει και η Αγία Ειρήνη τους πιστούς της ενορίας της και εκείνη ανταποδίδουν με την αγάπη τους και την προσφορά τους.
Ο όμορφος ναός της Αγίας υψώνεται σιγά σιγά με τούβλα της γης του Dolisie που τα κουβαλούν γυναίκες, όσο μπορούν, και οι άντρες προσφέρουν την εργασία τους. Παράλληλα οι πιστοί και οι νεόφυτοι της ενορίας αναπτύσσονται πνευματικά όπως αυξάνουν επίσης τα φυτά του μεγάλου λαχανόκηπου που καλλιεργεί η κυρία Ειρήνη, η σύζυγος του κυρίου Ισαάκ του κτίστη.
Ο Θεός ας τους ευλογεί και ας τους προστατεύει με τις πρεσβείες της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Ειρήνης και την δική σας προσευχή και βοήθεια. Αμήν
Κονγκό, Απρίλιος 2005
Ιερομόναχος Θεολόγος
|
|
|
|
|
|
|
|
Στο Pointe-Noire του Κονγκό - Μπράζα Ένα μικρό χρονικό!
|
Στην Αφρική του ισημερινού, ο νόστος για τον Παράδεισο γίνεται πιο έντονος γιατί εκεί, αισθητά τουλάχιστον, τον πλησιάζουμε. Βλάστηση, άνθη, πουλιά. όμορφα χρώματα και αρώματα παντού. Βουνά κατάφυτα, ποτάμια τεράστια, δάση ατελείωτα. Φρούτα υπέροχα και ποικίλα, διαφορετικά κάθε εποχή, πού μπορεί κανείς μόνο με αυτά να ζήση. Όλο το έτος είναι μία ζεστή εποχή με περισσότερες ή λιγότερες ορυχές. Ημέρα-νύχτα ζέστη ώστε να μην χρειάζονται προφυλάξεις και σκεπάσματα. Οι άνθρωποι, νέας ηλικίας σχεδόν όλοι, θυμίζουν τον Αδάμ και την Εύα, όπου φόρεσαν τούς «δερμάτινους χιτώνες» τους. Οι αμαρτίες τους (οι μη εισαγόμενες) φθάνουν μέχρι την κλοπή. Έτσι κλέψανε την καρδιά μας.
Ζητήματα πολύ απλά και φυσικά για εμάς στην Αφρική παίρνουν άλλη διάστασι. Είναι τα δώρα του Θεού που εμείς ούτε το παρατηρούμε (και δεν είμαστε ευγνώμονες γη αυτά) ενώ εκεί τα θεωρούμε και τα βιώνουμε σαν δωρεές και θαύματα της Αγάπης Του.
|
|
|
|
|
|
|
|