|
|
β) Η απίστευτη παραχάραξη της ιστορίας μας
''μια μελέτη που αξίζει να διαβάσετε '' |
Περιεχόμενα
1)Εισαγωγή
2)Ας θυμηθούμε λίγο τη μυθολογία και την ιστορία.
3)Μα οι ρωμαίοι ήταν ετρούσκοι , Τρώες και Λατίνοι. Μιλούσαν λατινικά και όχι ελληνικά. Πως μπορούμε να πούμε πως ήταν έλληνες;
4)Η Ελλάδα δεν έχασε ποτέ τον πόλεμο. Είναι η ίδια. Τα ονόματα αλλάζουν.
5)Οι έλληνες του 1821 συνέχιζαν το βυζάντιο/ρωμανία και θεωρούσαν τους ρωμιούς προγόνους τους!!!
6)Παπισμός – ορθοδοξία –Ρωμανία και οι Φράγκοι: τα αίτια διάσπασης της εκκλησίας .
7)Ο πολιτισμός της Ρωμανίας .
8)Ρωμανία και Μακεδονία: η ιδεολογική πάλη ενάντια στους Φράγκους συνεχίζεται ...
9)Ρωμηοσύνη και νεοελληνική ταυτότητα .
10)Επίλογος
|
|
|
|
|
|
|
|
|
δ) Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΝ ΘΗΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΧΡΟΝΟΥΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ |
ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α΄
1)Αντιδράσεις και αγώνες της Παπικής Εκκλησίας της Θήρας προς δολίευσιν ή εξαφάνισιν
της ελληνικής παιδείας κατά τα έτη 1207-1566
Σύντομα κοντά σας με το απαιτούμενο υλικό. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1)Εισαγωγή
|
Η σημερινή εποχή είναι μια εποχή έντονης αμφισβήτησης. Αμφισβήτησης αξιών, αμφισβήτησης γεγονότων, αμφισβήτησης θεσμών και ιστορίας. Μέσα σε αυτό το ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο, η γόνιμη έρευνα ανακαλύπτει ξανά, όψεις της (σύγχρονης και αρχαίας) ιστορίας που είναι ξεχασμένες, θαμμένες κάτω από ένα πέπλο πολιτικών σχεδίων και διπλωματίας. Φέρνει στο φως κομμάτια της ιστορίας πλαστογραφημένα λόγω συμφερόντων και γεωπολιτικών της δύσεως, που εδώ και αιώνες καπηλεύεται πολιτισμικά στοιχεία ξένα προς αυτήν. Το σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει αντικειμενική ιστορία. Αλλά γιατί να επιλέξουμε αυτό που μας σερβίρουν και να μην ψάξουμε; Γιατί να μην ερευνήσουμε; Γιατί η δυτική / φράγκικη ιστορία, είναι φτιαγμένη ώστε να εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα και σίγουρα όχι τα δικά μας.
Βεβαίως, δεν μιλάμε για «συνομωσιολογία». Αυτός ο τομέας είναι ειδικότητα μυαλών αρρωστημένων , που προσπαθούν να παριστάνουν τους «ήρωες» και χρησιμοποιούν τις προλήψεις και τον ρατσισμό ανθρώπων για να κρύψουν τα συμπλέγματα κατωτερότητας τους. Μιλάμε , όμως, για γεωπολιτικά συμφέροντα και πολιτικές. Είναι γνωστό πως η ιστορία παραχαράσσεται, πολλές φορές, για να εξυπηρετήσει αλλότρια συμφέροντα. Όμως, όσο και αν κάτι τέτοιο γίνει , η πραγματικότητα δεν μπορεί να σβηστεί. Κανένα γεωπολιτικό σχέδιο δεν είναι αρκετό, για να σβήσει το ιστορικό αρχείο, πλήρως. Σε αυτό το σημείο, βεβαίως, μπαίνει και το θέμα της ερμηνείας των ιστορικών στοιχείων. Ένα ποτήρι , γεμάτο μέχρι την μέση, μπορεί να περιγραφεί από δύο διαφορετικά άτομα είτε ως «μισογεμάτο» είτε ως «μισοάδειο». Και οι δύο που περιγράφουν το γεγονός, έχουν, από την δική τους σκοπιά, δίκαιο.
Εμείς οι νεοέλληνες, έχουμε πέσει θύματα προπαγάνδας ξένων συμφερόντων, ιστορικών και διπλωματών που ήθελαν να σφετεριστούν τον πολιτισμό και την λαμπρότητα της Ελληνικής Ρώμης. Έχουμε παραδοθεί άνευ όρων, στα συμφέροντα τους. Δυστυχώς, ορισμένες ομάδες «Αρχαιολατρών» και «Ελλαδέμπορων» , σήμερα, ακολουθούν τα χνάρια τους. Οι ομάδες αυτές , έχουν γνωρίσει ιδιαίτερη ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια, με αποκορύφωμα την αναβίωση των νεοπαγανιστικών κινημάτων με την λατρεία του 12θεου. Αν και δεν είναι όλοι νεοπαγανιστές, ωστόσο έχουν ένα κοινό σημείο: Την εξιδανίκευση ενός (μικρού) μέρους της ιστορίας , με σκοπό την αναβίωση των εθίμων, της Αρχαίας εποχής, αλλά και απόρριψη των τελευταίων 2.000 ετών ιστορίας! Συνηθίζουν να εκθειάζουν τον Αυτοκράτορα Ιουλιανό, και να αποκαλούν τους Ορθόδοξους υποτιμητικά «Ιουδαιοχριστιανούς» (sic) , φανερώνοντας πέρα από την αμάθεια και τον ρατσισμό τους. Το απίθανο είναι πως αυτές οι ομάδες, είναι έτοιμες να αποδεχτούν την ελληνικότητα ιθαγενών και λαών υπανάπτυκτων, στηριζόμενοι σε ελάχιστα (αν όχι ανύπαρκτα...) στοιχεία, [ http://www.oodegr.com/neopaganismos/ellinikotita/kalas1.htm ] αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να παραδεχτούν την Ελληνικότητα ενός λαμπρότατου Κράτους, που διαφώτισε την οικουμένη με τον Ελληνικό πολιτισμό, παρά τα αδιάσειστα στοιχεία.
Τόσο το Δυτικό όσο και το Ανατολικό Ρωμαϊκό Κράτος (=Ρωμανία / Βυζάντιο) ήταν ελληνικά. Τόσο Ελληνικά, όσο και η Ελληνιστική Μακεδονική Αυτοκρατορία. Το μας αποκαλεί κάποιος Ρωμηούς είναι τόσο προσβλητικό, όσο το να μας αποκαλούν «Μακεδόνες» η «Σπαρτιάτες»! Πως θεωρούν οι «Αρχαιολάτρες» το «Ρωμαίος/ Ρωμηός» μη ελληνικό, τη στιγμή που το ίνδαλμά τους, ο Αυτοκράτορας Ιουλιανός γράφει αυτά εδώ: «Άλλωστε οι Ρωμαίοι ανήκουν στο γένος των Ελλήνων» [Ιουλιανός, επιστολή «Εις τον βασιλέαν Ήλιον προς Σαλούστιον», 153a]. και «(..) παρόλο που γνωρίζω ότι κι εσείς οι Ρωμαίοι από τους Έλληνες κατάγεστε» [Ιουλιανού, «Συμπόσιον ή Κρονιάς» 324a] . Στα ίδια, ο Ιουλιανός γράφει: «Θεωρώ ότι ο ίδιος ο Ήλιος αναγνώρισε την πόλη μας (Ρώμη) Ελληνίδα, τόσο στην καταγωγή όσο και στο πολίτευμα». Ειναι ανεξήγητο, λοιπόν, κύριοι «Αρχαιόπληκτοι» , γιατί να αντιτίθεστε στο όνομα «Ρωμαίος-Ρωμηός» αφού το ίνδαλμά σας, ο Ιουλιανός, θεωρεί τους Ρωμαίους Έλληνες στην καταγωγή και στα πάντα; Αγαπητοί Νεοπαγανιστές/Εθνικοί, πώς ισχυρίζεστε ότι «η Ελλάδα ήταν «υπόδουλη (146π.Χ.-1453μ.Χ.) στους Ρωμαίους» (sic) , αφού σάς διαψεύδει ένας Εθνικός Ρωμαίος που αποκαλούνταν Έλλην; Είναι θλιβερό να διαβάζει κανείς τέτοιες αντεθνικές απόψεις στις ιστοσελίδες τους, και στα έντυπα τους.
Πολύ πριν την κατάκτηση της υπόλοιπης Ελλάδας από την Ρώμη , υπήρχε στην Αθήνα ναός της "θεάς Ρώμης".[Περισσότερα: Mellor, R., «THEA ROMA: The Worship of the Goddess Rome in the Greek World» , Gottingen: Vandenhoeck & Ruprecht, 1975] Να υπενθυμίσω το ότι ο Αρχαίος Έλληνας συγγραφέας Ηρακλείδης ο Ποντικός, μαθητής του Πλάτωνα, του 4ου π. Χ. αιώνα αποκαλεί τη Ρώμη "πόλιν Ελληνίδα" [ J. Τοynbee, A Study of History, Abridgement by D. C. Somervell, London, 1962, σελ. 408.] ή ότι η Ρώμη είχε από πολύ παλιά -το 228π.Χ.- δικαίωμα συμμετοχής στους Ολυμπιακούς αγώνες, δικαίωμα που δινόταν μόνο σε Έλληνες το γένος.
Τέλος να υπενθυμίσω το ότι το όνομα "Ρωμαίος" έπαψε να είναι δηλωτικό μόνο των κατοίκων του Λατίου πολύ πριν γίνει ο Χριστιανισμός επίσημη θρησκεία. Ήδη από το 212μ.Χ. όλοι οι κάτοικοι της Αυτοκρατορίας απέκτησαν την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη. Και πιο πριν όμως από το 212μ.Χ. πολλοί από τους υπόλοιπους Έλληνες είχαν γίνει Ρωμαίοι πολίτες. Στην πραγματικότητα, ολόκληρη η πολιτικοοικονομική και πολιτισμική ηγεσία της υπόλοιπης Ελλάδος, είχε αποκτήσει την ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη αρκετά νωρίτερα από το 212. Η δε Μεγάλη Ελλάδα (Ν. Ιταλία), είχε αποκτήσει δικαιώματα Ρωμαίου πολίτη, από τον 1ο π.Χ αι. Το όραμα ενός Οικουμενικού Ελληνιστικού κράτους, του οποίου τις βάσεις έθεσε ο Μ Αλέξανδρος, άνθισε υπό την εποπτεία της Ελληνικότατης Ρώμης. Όπως το πάνε, ορισμένοι, τελικά από την Ελλάδα θα μείνει μόνο η Αθήνα. Με την φόρα που έχουν πάρει, μειοδοτούν κομμάτια του Ελληνικού πολιτισμού, και μάλιστα για λόγους...εθνικούς.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2)ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΛΙΓΟ ΤΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ |
Από τον Πελασγό και την Δηιάνειρα γεννιέται ο Λυκάων, Ο οποίος παίρνει για γυναίκα την Κυλλήνη, Νηίδα Νύμφη. (εξ’ου και βουνό Κυλλήνη). Απo αυτούς γεννήθηκαν o Οίνωτρος και Πευκέτιος. Οινωτροι καλούνται οι κατοικούντες την Ιταλική χερσόνησο και Πευκέτιοι οι κατοικούντες στο Ιόνιο. Οι πρώτοι κάτοικοι της Ιταλίας ήσαν Σικελοί. "Βάρβαρον έθνος αυτογενές" .Ονομάστηκε δε Ιταλία απ τον βασιλιά Ιταλό.
Ο πρώτος που αποφάσισε να μεταναστεύσει σε άλλους τόπους (κατά τους αρχαίους Έλληνες) και να κτίσει αποικία, ήταν ,λοιπόν, ο Οίνωτρος, γιος του Λυκάονα. Στην Αρκαδία είχαν γίνει τόσο πολλοί, που δεν μπορούσε η γη να τους θρέψει. Με τις ευλογίες και τη βοήθεια του βασιλιά αδελφού του, Νύκτιμου, ο Οίνωτρος έφτιαξε πλοία, πήρε μαζί του πολλούς Αρκάδες και ανάμεσά τους τον αδελφό του τον Πευκέτιο, κι έβαλε πλώρη Δυτικά. .
Έπιασαν στην Απουλία (νοτιοανατολική Ιταλία), πρώτοι αυτοί, 17 γενιές πριν από τον πόλεμο της Τροίας, μετά τη λήξη του οποίου ο Αινείας έφυγε από την Τροία και έγινε οικιστής του Λατίου. Σύμφωνα με τις παραδόσεις, η ίδρυση της Τροίας ήταν έργο Κρητών που εγκατέλειψαν κάποτε την πατρίδα τους και εγκαταστάθηκαν στις υπώρειες της ίδης, Αρχηγός τους ήταν ο Τευκρος , γυιός του Σκαμανδρου και της νύμφης Iδαίας. Πέρα από την παράδοση, υπάρχουν και άλλα στοιχεία που αποδεικνύουν την σύνδεση Κρήτης και Τροίας. Έχουμε την κοινή λατρεία του «θεού» Διονύσου, η οποία φαίνεται να είναι Κρητικής προελεύσεως (και πιο παλιά Αιγυπτιακής). Ο Διόνυσος αναφέρεται στη Γραμμική Β' της Κνωσού με την ονομασία "di-o-nu-so" [Michael Ventris & John Chadwick, "Documents in Mycenaean Greek. Three hundred selected tablets from Knossos, Pylos and Mycenae with commentary and vocabulary" second ed. (Cambridge 1973)]. Σημαντική επίσης είναι η αρχαιότατη και πρώτη αναφορά στον Διόνυσο από τον Όμηρο (Ιλ. 2 130 κ. Εξ.) στην οποία φαίνεται ότι ο θεός ή ήρωας Διόνυσος, προστατεύει τους Τρώες. Ο Όμηρος παρουσιάζει τους Τρώες να μιλούν Ελληνικά. .
Στην Απουλία , λοιπόν, εγκαταστάθηκε ο Πευκέτιος και έτσι ένα μεγάλο τμήμα της περιοχής ονομάστηκε Πευκετία. Κοντά του έσπευσαν τα αδέλφια του από την Αρκαδία, ο Ίαπυς που συγχέεται με τον Ιάπυγα, γιο του Δαίδαλου, και που έγινε επώνυμος της Ιαπυγίας (περιοχή της Καλαβρίας στη Νότια Ιταλία, απέναντι από τη Σικελία), και ο Δαύνος, οικιστής της Δαυνίας (της περιοχής γύρω από το σημερινό Μπάρι) .
Ο Οίνωτρος συνέχισε, διέσχισε τον πορθμό της Σικελίας κι έφτασε ως την Αυσονία («τότε» περιοχή ανάμεσα στον Πορθμό και τις εκβολές του Λείρι ποταμού, ανάμεσα στην Καμπανία και το Λάτιο). Η περιοχή ονομάστηκε Οινωτρία και από αυτήν, Οινωτρία ονομάστηκε ολόκληρη η χερσόνησος. Πολύ αργότερα, ο βασιλιάς Ιταλός, Πελασγός κι αυτός κατά μια εκδοχή (Σικελός κατά άλλη), ονόμασε τη χώρα Ιταλία. .
Γράφει ο Αντίοχος Συρακούσιος απ τους αρχαιότερους ιστορικούς πως: "Ητις νυν Ιταλίη καλείται , το παλαιόν είχον Οινωτροί". Διάφορες φυλές ελληνικής καταγωγής όπως Αβοριγίνες (πανάρχαια ελληνική φυλή από Αχαΐα) , πελασγοί απ τη Λάρισα κ.α. υπήρχαν στην Ιταλία. Απόδειξη ότι όλα τα ονόματα ανθρώπων και πόλεων που στην Οινωτρία ήσαν ελληνικότατα. .
Από τους Αρκάδες αυτούς αποίκους, οι Αβοριγίνες απλώθηκαν σε όλη την Ιταλία. Αβοριγίνες ονομάζονταν οι υπεράκριοι, αυτοί που κατά το Αρκαδικό σύστημα κατοικούσαν στα άκρα, αλλά και οι αυτόχθονες (από το Λατινικό ab origine που σημαίνει γνήσιοι, πρωταρχικοί). .
Ο Μάρκος Πόρκιος Κάτων (ο πρεσβύτερος) καθώς και άλλοι Ρωμαίοι που έγραψαν γενεαλογίες, ανέφεραν ότι οι Αβοριγίνες ήταν Αρκάδες. Υπήρχαν όμως και άλλοι που έλεγαν ότι οι Αβοριγίνες ήταν Σαβίνοι (αρχαίος λαός που ζούσε στην Κεντρική Ιταλία και αντιστάθηκε σκληρά στους Ρωμαίους, οι οποίοι μόλις το 290 π.Χ. μπόρεσαν τελικά να τους υποτάξουν). Όμως ο επιφανής ιστορικός Μάρκος Τερέντιος Ρεατίνος Ουάρων (116 – 27 π.Χ.), ισχυριζόταν ότι οι Ρεατίνοι Σαβίνοι ονομάζονταν και ήταν Αρκάδες. .
Οι Αρκάδες απλώθηκαν στην Ιταλία, εκδιώκοντας τους εκεί εγκατεστημένους Σικελούς, έναν από τους λαούς της θάλασσας που έγιναν αιτία να καταρρεύσει η Μυκηναϊκή οικονομία. Σύμφωνα με τους Αιγυπτιακούς παπύρους, ανάμεσα στο 1220 και στο 1193 π.Χ., (περίπου τότε έπεσε και η Τροία), βασίλευαν ο Ραμσής Γ΄ και ο γιος του Μενεφθά. Αυτή την εποχή η χώρα δέχθηκε την επίθεση των «λαών της θάλασσας». Οι Φαραώ τους αντιμετώπισαν και αυτοί στράφηκαν προς την Παλαιστίνη. Στα 1174 ξαναφάνηκαν στην Αίγυπτο, αποκρούστηκαν και σκόρπισαν. Ονομάζονταν Σαντάνα, Τούρσα, Σέκελες, Ρούκι, Νερντέν, Πλέστ κλπ. Από αυτούς, οι Σέκελες (Σικελοί), απλώθηκαν στην Ιταλία. Αυτούς έδιωξαν οι Αρκάδες όταν έφτασαν εκεί., και τους περιόρισαν στο νησί που ονομάστηκε Σικελία. .
Από αυτές τις φυλές "Ρωμαίους" και τους Σαβίνους (οι Σαβίνοι ήσαν άποικοι Λακεδαιμονίων) ,ο Θουκυδίδης μας πληροφορεί ότι "Ιταλίας και Σικελίας το πλείστον πελοποννήσιοι" [Πελοπ. Πόλεμος Α' 12, 4 ] Ιταλία εννοεί την εκτός Σικελίας χώρα. Λέει ο Πλούταρχος για τους Σαβίνους: .
«Τώρα οι Σαβίνοι ήταν ένας πολυπληθής και πολεμοχαρής λαός και ζούσαν σε ατείχιστες πόλεις, σκεπτόμενοι ότι τους άρμοζε, αφού ήταν άποικοι Λακεδαιμόνιοι να είναι θαρραλέοι και ατρόμητοι»
[ «Βίοι» , Ρωμύλος, XIV ] .
Οι Αβοριγίνες Αρκάδες κατοίκησαν σε μερικούς από τους λόφους στους οποίους αργότερα κτίστηκε η Ρώμη. Εξήντα χρόνια πριν από τα Τρωικά, όταν στην Αρκαδία βασίλευε ο Αγαμήδης (γιος του Στύμφαλου κατά τη μυθολογία), ο Εύανδρος (γιος του Ερμή και της Θέμιδος κατά τη μυθολογία) που ζούσε στην περιοχή του Παλλαντίου (στα όρια της σημερινής Τρίπολης), αρμάτωσε δύο καράβια και πήγε μετανάστης στην Ιταλία. Βρέθηκε κι αυτός στην περιοχή των λόφων όπου αργότερα κτίστηκε η Ρώμη. .
Στους εκεί Αβοριγίνες Αρκάδες βασίλευε ο Φαύνος (συνώνυμος του Ρωμαϊκού θεού των δασών και των κοπαδιών, που ταυτίζεται με τον Αρκαδικό Πάνα). Ο βασιλιάς Φαύνος επέτρεψε στους νεοφερμένους συμπατριώτες του να κατοικήσουν σε έναν από τους λόφους. Ο Εύανδρος τον οχύρωσε και τον ονόμασε Παλλαντίνο είτε σε ανάμνηση της μητρόπολης που ξεκίνησαν, είτε από το όνομα του γιου του, Πάλλαντα. Είναι ο Παλλαντίνος λόφος, ο κεντρικός από τους 7 λόφους της Ρώμης. Τιμώντας την Αρκαδική καταγωγή της ονομασίας του λόφου, ο αυτοκράτορας των Ρωμαίων Αντωνίνος (138-161 μ.Χ.), επισκέφθηκε το Παλλάντιο της Αρκαδίας και τον εκεί οικισμό τον μετέτρεψε σε πόλη. Άλλο στοιχείο που αποδεικνύει την Αρκαδική καταγωγή των Ρωμαίων, είναι οι κοινές εορτές. Μία από τις δημοφιλέστερες Ρωμαϊκές εορτές ήταν τα «Λουπερκάλια» (Lupus= λύκος), τα οποία δεν ήταν παρά μεταφύτευση της εορτής των «Λύκαιων» από την Αρκαδία στην Ρώμη.
[περί καταγωγής της Ρώμης διαβάστε και: περ. “Πατριδογνωσία” 21 Σεπτεμβρίου 2003, τεύχος 84, σελ. 3041-3043] .
Ενδεικτικό της σχέσης των Ρωμαίων με τους υπόλοιπους Έλληνες, είναι και το εξής: Το 22 π.Χ. ο Οκτάβιος ρύθμισε την σχέσεις με την Σπάρτη με φιλικότερο τρόπο προς την τελευταία. Της παραχώρησε τη Καρδαμύλη, τις πόλεις των Μεσσηνίων Φαράς και Θουρία καθώς και την Δενθηλιάτη. Ο Τιβέριος αργότερα όρισε τα όρια Λακωνικής και Μεσσηνίας την Χοίρειον Νάπην-ποταμό Σάνταβα. Ευγνωμονούμενοι οι Σπαρτιάτες για τις δωρεές των ρωμαίων αυτοκρατόρων τους έφτιαξαν ναούς για τον Οκταβιανό και τον Καίσαρα ,οι οποίοι και λατρεύονταν ως θεοί.[Παυσ. ΙΙΙ, 11,4]. Οι Έλληνες αποκαλούσαν τον αυτοκράτορα Αδριανό μεταξύ άλλων «νέον Διόνυσον» και «Πανελλήνιον αρχηγέτην» [«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» της εκδοτικής Αθηνών τομ. ΣΤ’, σ. 568] .
Oι Έλληνες, μετά το 60 π.Χ, δεν έκαναν καμία εξέγερση εναντίον των Ρωμαίων, ενώ οι Χριστιανοί Έλληνες μετά το 1453 έκαναν πάνω από 70 εξεγέρσεις κατά των Τούρκων. Η «Ρωμαιοκρατία», υπήρξε μόνο στα μυαλά των δυτικών ιστορικών, οι οποίοι προσπάθησαν, όπως θα δούμε και παρακάτω, να προσεταιριστούν τον Ελληνιστικό Ρωμαϊκό πολιτισμό. Οι Έλληνες ένοιωθαν αναπαυμένοι στο Ελληνιστικό περιβάλλον της αυτοκρατορίας, το οποίο τους έδινε πάμπολλες ευκαιρίες ανάπτυξης. Και γι’ αυτό πολύ γρήγορα ολόκληρη η πολιτικοοικονομική και μορφωτική ηγετική τάξη της υπόλοιπης Ελλάδος είχε κατακτήσει και τα πολιτικά δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη, αρκετά πριν από το 212 μ.Χ. .
Tο 11 μ.Χ. ο Αύγουστος, ενοχλημένος από τις υπερβολικές εκδηλώσεις αγάπης των υπόλοιπων Ελλήνων προς τους Ρωμαίους διοικητές, αναγκάζεται να απαγορεύσει (!) την θέσπιση λατρείας για τους επαρχιακούς διοικητές. Επίσης περιόρισε την χρήση υπερβολικά τιμητικών επιθέτων, και όρισε πως θα έπρεπε να περιοριστούν στο «ευεργέτης»[«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους» της εκδοτικής Αθηνών, τομ. ΣΤ’ σελ 568 ] Προφανώς αυτά τα μέτρα ελήφθησαν για να «μην πάρουν αέρα» τα μυαλά των διοικητών. .
Οι Ρωμαίοι, ήταν περήφανοι όταν ανελάμβαναν πολιτικά αξιώματα σε Ελληνικές πόλεις και κυρίως στην Αθήνα, για την οποία ο Κικέρων μας πληροφορεί, πως πολλοί Ρωμαίοι έγιναν Δικαστές και μέλη του Αρείου Πάγου , αγνοώντας (;) πως έτσι θα έχαναν τα πολιτικά τους δικαιώματα στην Ρώμη. Από διάφορες πηγές, μαθαίνουμε για Ρωμαίους που αναλαμβάνουν πολιτικά αξιώματα στην Αθήνα. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε πως το 52-1 π.Χ. γραμματέας της βουλής και του δήμου, υπήρξε κάποιος Γάϊος Γαϊου Αλαιεύς. [«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τομ. ΣΤ’ σελ 576-577 ]. Συνέβαινε δε και το αντίθετο: ο περίφημος Ηρώδης ο Αττικός, ήταν Αθηναίος, και υπήρξε «ύπατος» της Ρώμης. Ενώ σώζεται και το όνομα του Τιβέριου Ιουλίου Κέλσου, Έλληνα από την Έφεσο, που επίσης έγινε ύπατος. [ «Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τομ. ΣΤ’ σελ 579 ]. Πολλές τέτοιες περιπτώσεις, αποδεικνύουν τους δεσμούς αίματος, ανάμεσα σε Ρωμαίους και την υπόλοιπη Ελλάδα.. .
Κάποιοι , λένε πως τα παραπάνω, είναι απλά δείγμα δουλικότητας των Ελλήνων. Αυτοί, καλά θα κάνουν να θυμηθούν, πως στη μάχη στις Κυνός Κεφαλές, μεταξύ Ελλήνων Ρωμαίων και Ελλήνων Μακεδόνων, οι Ρωμαίοι παρέταξαν στρατό 26 χιλιάδων εκ των οποίων 6000 ήταν Αιτωλοί, 1200 Αθαμάνες (Θεσσαλοί) και 500 Κρήτες (σταλμένοι εκ μέρους της Σπάρτης). [«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τομ Ε', σ. 44]. Στις εορτές των Ισθμίων του 196 π.Χ. οι Έλληνες χειροκροτούσαν και δάκρυζαν από χαρά όταν ο Τίτος Κόιντος Φλαμινίνος ανακήρυξε την ελευθερία της Ελλάδας! [«Ιστορία του Ελληνικού Έθνους», τομ Ε', σ. 51] Ο στρατός των υπολοίπων Ελλήνων είχε ενωθεί με αυτόν της Ρώμης και πολεμούσαν κατά των Ελλήνων Μακεδόνων. Τόσο ξένους, τους ένοιωθαν οι υπόλοιποι Έλληνες! .
Ο Έλληνας κάτοικος των Αθηνών ονομαζόταν τότε Αθηναίος, ο Έλληνας της Κορίνθου Κορίνθιος, ο Έλληνας της Ρώμης Ρωμαίος. Όλοι μιλούσαν ελληνικά, είχαν την αρχαία ελληνική θρησκεία ,ήταν ελληνικές οι ονομασίες των πόλεων τους, ήσαν Έλληνες. .
Αν κυριαρχούσε η Αθήνα (που το προσπάθησε) θα ονομαζόμασταν Αθηναίοι. Αν κυριαρχούσε η Μακεδονία, θα λεγόμασταν Μακεδόνες. Τότε ποιος θα έπειθε τους (ξένους και εγχώριους) αρχαιόπληκτους πως οι Αθηναίοι δεν ήταν Έλληνες; Μήπως δεν είχαν προσπαθήσει σκληρά και οι Αθηναίοι να κυριαρχήσουν σε άλλες πόλεις; Αφού επεκράτησε η Ελληνική Πόλη Ρώμη λεγόμασταν (για 1500 χρόνια!!) Ρωμαίοι / Ρωμηοί. .
Όσοι υποστηρίζουν πως η Ρώμη δεν ήταν Ελληνική, μπορούν να κάνουν παρέα με την προπαγάνδα διάφορων ξένων, οι οποίοι λένε τα ίδια.. Μήπως ,θα μας πουν , πως και ο Μ. Αλέξανδρος δεν ήταν Έλληνας; Θα δούμε παρακάτω πως η παραπληροφόρηση γι’ αυτά τα δύο ιστορικά θέματα, είναι από παλαιά συνδεδεμένη.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
