|
|
Η δίψα των χριστιανών για το «μαρτύριο»της συνειδήσεως και ο θαυμασμός τους για τους Πατέρες της ερήμου ,τους πρωτοπόρους στον δρόμο αυτό ,τους ωθούσε με πνεύμα μαθητείας να απομνημονεύουν και να καταγράφουν τα πολύτιμα λόγια των Πατέρων ,τα γνωστά ως Αποφθέγματα. Έτσι με το πέρασμα του χρόνου άρχισαν να παρουσιάζονται διάφορες συλλογές που περιείχαν πέρα από τα αποφθέγματα των γνωστών Πατέρων και άλλα Ανωνύμων, που μπορεί εμείς να μην γνωρίζουμε τα ονόματα τους ,είναι όμως γνωστά και «απογεγραμμένα εν ουρανοίς»
Με το απόφθεγμα οι Πατέρες δίνουν μια σύντομη και εύστοχη απάντηση ή ρήση με διαχρονικό κύρος και αξία που αποτελεί συνήθως την κατάληξη ενός διαλόγου ή διήγησης για ένα πνευματικό θέμα .
Αυτοί οι ολιγογράμματοι επί το πλείστον -οι και αγράμματοι κατά κόσμο άγιοι Γέροντες αλλά σοφοί κατά θεόν- έχοντας οι ίδιοι περάσει από τα στάδια της ορθόδοξης παράδοσης (δηλαδή : την κάθαρση ,τον φωτισμό και τη θέωση ) και επιβεβαιώνοντας έτσι στην ζωή τους το Ευαγγέλιο ,όχι μόνο είχαν την ικανότητα να αποστηθίζουν τη Αγία γραφή αλλά, το σημαντικότερο ,περνούσε ο λόγος του θεού έν δυνάμει σε όλη τους την υπόσταση ,καθώς τη πρόσφεραν ανεπιφύλακτα στο θεό και μορφοποιούσαν την ζωή τους σε ζωή Χριστού.
Δεν επιχειρούν οι Άγιοι Γέροντες να πείσουν φορτικά τον πιστό για το τι πρέπει να κάνει.
Με απλότητα προβάλουν τη ζωή τους και αφήνουν στους μαθητές και ακροατές τους να βγάλουν τα συμπεράσματα τους και να πάρουν μόνοι τους τις προσωπικές αποφάσεις για την πορεία της ζωής τους .Σε αυτούς που τους ζητούν καθοδήγηση και συμβουλές συχνά απαντούν:« Τι έχω ειπείν σοι ; Άπελθε και ο βλέπεις ποίησον » ή « Ύπαγε και ο εώρακας με ποιούντα ,ποίησον και εσύ!!»
Και γεννιέται το ερώτημα :Πώς λοιπόν το πνεύμα του αποφθέγματος αφορά κάθε χριστιανό που ζεί στον κόσμο;
Για να γίνει αδελφοί εργασία πνευματική στην ψυχή μας ,απαραίτητος όρος είναι η ησυχία!!! Όχι βέβαια πρωτίστως περιβαλλοντική ,που και αυτή έχει την αξία της ,αλλά εσωτερική ησυχία που είναι και το ζητούμενο …
Όσο αφορά τον τίτλο «αββάς» που θα συναντήσετε ,σημαίνει: πατέρας .
Aπό τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες που άρχισε να αναπτύσσεται η ασκητική ζωή χρησιμοποιήθηκε αυτός ο τίτλος ,στην Αίγυπτο ,Παλαιστίνη και Συρία με την έννοια του πνευματικού πατρός.
Αββάδες αποκαλούσαν τους ασκητές ,ιερείς και επισκόπους που διακρίνονταν για την αγιότητα και την πνευματική τους πείρα.
|
|
|
|
|
